Drijvende eilanden

6 december:

Ik dach vandaag weer te laat op school te komen maar ik was weer eerder dan Cinthia, dus dan zit het goed toch? We oefenden weer veel met de futuro en moesten ook proberen om Paco guardo las pocas copas que, poco a poco paco saca in drie seconden te proberen zeggen. Dit is een trabalengua(tongue twister) dus redelijk lastig maar het lukte me uiteindelijk wel. Ook moesten we van elkaar zogenaamd de toekomst voorspellen zodat we met de futuro vorm konden oefenen. Bij Yenny gingen we verder met deze stof maar tegelijkertijd leerden we ook heel veel over wederkerende werkwoorden zoals zich wassen, zich irriteren, zich vermaken en zich aankleden. Dit werkt iets anders in het Spaans en is dus wel goed om even mee bezig te zijn.

Ana gaat dit weekend terug naar Brazilië en Sebastian gaat dit weekend, maandag en dinsdag naar machupicchu dus heb ik de komende week een aantal dagen waar ik alleen de twee uur met Yenny heb. Ik heb daarom vandaag al gevraagd of we het over bepaalde dingen konden hebben die ik graag nog wilde leren te beheersen voordat ik terug naar huis ga(want zo lang heb ik helemaal niet meer!). Na school waren Sebas, Ana en ik van plan om naar de mall te gaan omdat ze toch wel benieuwd waren na wat ik erover verteld had. Maar Sebastian had eerst zn twee andere uren nog dus gingen Ana en ik eerst even samen lunchen. We vonden een restaurant dat Kushkafe heette. Hier had ik een soort soepje met champignons en kaas en een visgerecht. Het was erg lekker maar wel wat duurder dan normaal gesproken de lunch is.

Hierna besloten we om een museum te bezoeken. Dit museum leek een beetje op madame tussauds maar bleek geen was museum te zijn maar een ander materiaal. Het was niet super groot maar wel super leuk om even onze tijd te verdoen. Er waren poppen van personen als John Lennon, Arnold Schwarzenegger, Yoda, Iron Man en E.T. Na het bezoekje aan het museum zijn we even rond gaan lopen maar het bleek best wel hard geregend te hebben dus was het heel erg afgekoeld. We kochten wat souveniertjes en zijn toen naar maximo nivel gelopen maar Sebastian wilde graag 1 van mn powerbanks gebruiken dus moesten we even op en neer naar mn appartement om die te gaan halen. Ana vond dat mn appartement heel groot was vergeleken met die van haar, dus was eigenlijk wel benieuwd in wat voor appartement zij nou precies verbleef maarja.

Op school zagen we Sebastian en we pakte al snel een taxi naar de mall hierna. Bij de mall liet ik eerst even zien wat er precies allemaal was. Ze vonden het allebei heel gaaf om even op zon plek te zijn. We hebben een paar winkeltjes bezocht, boodschappen gedaan, fotos gemaakt en uiteindelijk gegeten bij Popeye's (want ik had hier coupons van gekregen de vorige keer) en Sebastian bij Bembos. Hierna wilde we eigenlijk nog iets gaan drinken maar we merkten alledrie dat we redelijk moe waren. Dus pakten we een taxi terug. Ik heb best lang gepraat met de taxi chauffeur die uit Lima kwam en hier in Cusco op zoek was naar een nieuwe baan.

Thuis heb ik mn huiswerk zitten maken en muziek liggen luisteren. Ik zou eigenlijk nog iets gaan drinken met een vriend maar die reageerde maar niet tot heel laat dus dacht ik op begeven moment niet echt maar aan gaan,ik heb me toen maar klaar gemaakt voor bed en ben toen eigenlijk nog tot 12 uur wakker gebleven omdat ik toch nog niet helemaal zin had om te slapen. Nu is het wel echt tijd om te slapen want anders ben ik morgen echt een zombie op school. Buenas nochesss.

7 december:

Vandaag was ik wel gewoon op tijd op school. Ik had cornflakes gekocht gisteren dus daar kon ik vanochtend wel van genieten. Vandaag is het de laatste dag van Ana wat echt heel jammer is, het is altijd super gezellig met haar. Bij Cinthia deden we een uurtje futuro oefenen. We kregen de opdracht om de toekomst van Cinthia te voorspellen maar het was eigenlijk gewoon een manier om de futuro te oefenen. Het tweede uurtje gingen we met zn vieren naar La Valeriana, een klein cafeetje dichtbij de school om Ana's laatste dag toch nog leuk te maken. Hier speelden we Jenga en oefenden we met alles wat we tot nu toe geleerd hadden. Ook hadden we wat te eten en drinken gekocht. Ik had een brownie en limonade met aardbei, mint en nog iets, Cinthia had een soort Bossche Bol, Ana red velvet cupcake en Sebastian alleen mangosap. Het was erg gezellig.

Hierna hadden we les van Yenny. Het eerste uurtje oefenden we met de wederkerende werkwoorden maar hierna gingen we naar buiten, de stad in om een ijsje en een churro te eten. We praatten veel en uiteindelijk bracht Yenny ons naar een restaurantje voor lunch. Yenny zelf moest verder en nam afscheid van Ana. In het restaurant hadden we soep en een gerecht met vlees, rijst en mais(chuleta ofzoiets). Maar aangezien we tijdens de lessen al best wel wat ophadden, kregen we het alledrie met moeite weg. Hierna liepen we met zn drieen terug naar school, Ana om dr certificaat op te halen, Sebastian voor zn lessen en ik om een vraag te stellen over mn lessen volgende week omdat ik de mail die ze verzonden hadden nogal verwarrend vond.

Hierna zijn Ana en ik nog naar de Plaza gelopen maar ik ben toen redelijk snel naar huis gegaan. Hier heb ik nog even gepraat met Donny over dat ik naar Puno ga vanavond, een stad bij het Titicacameer. Hij vertelde veel over de feestdag die morgen plaatsvind, Bolivia, dubbele nationaliteiten, de verkiezingen van zondag en over de werking van post hier. Na een tijdje spraken Ana,Sebastian en ik af om elkaar te zien op het plein om 7 uur. En dat deden we dus. Ana was iets later maar dat is niet erg. We liepen naar Fuego een bar met happy hour. Hier namen Sebastian en ik een biertje, Ana en smoothie en daarnaast nog wat frietjes met kip, saus en kaas. Het was een goede manier van afscheid nemen. En dat was ook wel even moeilijk omdat je eigenlijk vooral elkaar hebt hier en elkaar elke schooldag ziet. We hebben natuurlijk wel elkaars nummers maar het gaat wel even raar zijn om volgende week zonder Ana in de klas te zitten.

Toen ben ik snel naar huis gelopen, heb mn tas ingepakt en ben buiten gaan wachten op de taxi die me naar het busstation zou brengen. Dus de taxi komt op tijd aan en de chauffeur vraagt heb je je ID bij en natuurlijk was ik die vergeten dus rende ik snel terug om die te pakken. Daarna reden we door naar de bushalte. Dit is een redelijk chaotisch maar ook redelijk groot busstation waar ik een kwartiertje moest wachten totdat ik naar de bus zelf kon lopen. In de tussentijd lette ik goed op mn spullen, keek wat tv en staarde naar de mensen en honden die voorbij liepen.

Op gegeven moment mocht ik naar de bussen toe. Hier heb ik even staan wachten maar ik mocht al gauw de bus in. De busrit duurt ongeveer 6/7 uur en die brengt me naar Puno waar een tourguide me op zal wachten. Verder gaan we met een boot een aantal eilanden bezoeken dus ik denk dat dat allemaal wel goed zit. De bus zelf is echt de meest luxe bus ooit, gewoon eerste klas kwaliteit. Je stoel kan je helemaal uitklappen als bed, je kan je mobiel opladen, je hebt wifi, je hebt gordijntjes om je stoel af te schermen en je hebt gewoon genoeg ruimte voor alles. Weet niet of ik echt ga kunnen slapen maar zo niet dan ligt het zeker niet aan de bus, want die is echt geweldig. Dus buen viajo y hasta mañana para mi!

8 december:

De bus arriveerde rond half 6 in Puno. Toen ik het busstation binnenliep stond er een man met een bordje met mijn naam erop(maak je dat ook een keer mee). Ik liep mee en hij vertelde een beetje over de stad toen we in de taxi zaten. Hij bracht me naar een hostel waar ik ging ontbijten, wifi mocht gebruiken en moest wachten op mn guide. Tijdens het ontbijt kwam mn guide al aan dus kon ik dat helaas niet helemaal opeten. De guide bracht me met de taxi naar de haven waar ik mee moest lopen naar de boot. Ze bleek uiteindelijk alleen maar me af te droppen. Op de boot zelf ontmoette ik de andere mensen van de groep, die redelijk groot was.

Het titicacameer is het hoogste navigeerbare meer ter werled op ongeveer 4000 meter boven zeeniveau. In dit meer vind je de Islas flotanas de Uros. Deze eilanden zijn gemaakt door het Mara volk die verjaagd werden door de inka's. Ze zijn toen met rieten boten het meer opgegaan en hebben kunstmatige eilanden van riet en blokken grond gemaakt waardoor je drijvende eilanden krijgt. Tijdens de tour bezochten we 1 familie-eiland. Hier kregen we uitleg over wat ze eten, hoe ze zo'n eiland maken en hoe ze dr precies leven. Het was heel interessant om te zien dat ze nog altijd heel traditioneel leven maar vooral door toerisme dingen als zonnepanelen kunnen kopen omdat kaarsen redelijk gevaarlijk zijn. Ook leerden we een beetje Mara. Kamisaraki is namelijk hallo hoe gaat het? En waliky is het gaat goed, dankje.

Ze namen ons ook mee voor een rondje varen op een traditionele boot. De kinderen op het eilandje waren heel enthousiast over de gasten. Het enige wat me wat dwars zat is dat het inmiddels echt een vast riedeltje is geworden met wat ze doen voor de toeristen. De inwoners van de Uros eilanden eten het witte gedeelte van het riet. Dit hebben een aantal, waaronder ik, van onze groep ook geprobeerd. Het heeft niet super veel smaak maar is op zich niet verkeerd. De kinderen wilden heel graag op de foto met je dus tsja dat kon ik niet weigeren. Hierna bezochten we het hoofdeiland van de Uros eilanden, de hoofdstad zegmaar. Hier kon je je paspoort laten stempelen en dat heb ik dus gedaan.

Hierna moesten we 2 uur lang varen naar Isla de Taquile,1 van de grootste eilanden in het meer. Toen we aankwamen hebben we een wandeling gemaakt naar het hoofdplein van het eiland. Het eiland zelf deed me een beetje denken aan dat eiland in Mamma Mia, maar dan Peruaans. Er valt overigens niet zo veel te zien of te beleven maar het is toch interessant om te zien dat de leefwijze heel anders is met wat je al gezien hebt. Dichtbij het plein hadden we onze lunch, een soepje en een omelet met rijst en frietjes. Hier praatten de groep steeds meer met elkaar. Na de lunch kregen we wat vrije tijd dus ben ik even rond gaan lopen door het dorpje. Ik bezocht de weverij, waar alleen mannen bezig zijn omdat ze een bijzondere traditie hebben om te laten zien wie er vrijgezel of getrouwd is. Hierna bezocht ik een kleine expositie waar je fotos en een model van het eiland kon bekijken. Ook hier kon je je paspoort laten stempelen dus dat heb ik gedaan.

Daarna was het weer tijd om terug naar de boot te lopen. Onderweg zie je dan nog heel veel van de landbouw en de huisjes die heel anders zijn vergeleken met Puno of Cusco. De bootrit duurde redelijk lang maar ik keek een film en luisterde wat muziek dus dat zat wel goed. In Puno werd ik weer naar het hostel gebracht waar ik een hele lang tijd heb zitten wachten omdat ik niet zeker wist hoelaat ik opgehaald ging worden en ik ook redelijk bek af was van de busrit afgelopen nacht en de hele dag op pad zijn. Ik kijk er dus ook redelijk naar uit om weer gewoon in mn appartementje in Cusco te zijn ipv een hostellobby of een bus(ondanks dat ie heel luxe is).

Rond half 10 kwam de man van American Inca Trails me ophalen bij het hostel. In de taxi praatten we nog wat na en bij de bushalte vertelde hij me dat ie echt onder de indruk was van mn Spaans wat zuiverder klonk dan bijvoorbeeld veel amerikanen. Ik heb nog wat water gekocht op het station en ben toen naar de bus gegaan. Het was dezelfde luxe bus en ik had dezelfde stoel dus was er wel aan gewend.

9 december:

We kwamen rond half 4 aan op het busstation in Cusco. Ik was dood op dus op zich wel kunnen dutten in de bus. Buiten heb ik meteen een taxi gepakt en ben toen in mn bed geploft thuis. Het was echt fijn om weer in een bed te liggen ipv een stoel. Ik heb toen nog wat uurtjes bijgeslapen. Toen ik wakker werd heb ik even ontbeten en gepraat met mensen thuis. Ik schrok even want ik dacht dat ik mn bankpas eas verloren en dan zou ik dus naar een ambassade moeten om een nieuwe pas aan te vragen of naar de bank moeten gaan met mn paspoort om geld op te nemen. Ik haalde heel mn kamer en hij bleek uiteindelijk in de badkamer te liggen dus die was ik verloren toen ik snachts nog even naar de wc was geweest. Echt een opluchting.

Rond 2 uur heb ik weer met mn ouders gebeld, de reis naar huis begint natuurlijk steeds dichterbij te komen en er was genoeg om over te vertellen wat betreft titicaca. Hierna heb ik weer wat te eten gepakt. Ik heb de hele dag weinig gedaan omdat ik echt heel moe was dus ik ben savonds naar een restaurantje dichtbij gegaan om een Sandwich Peruano te eten. Ik weet niet precies wat er op zat maar het waren blijkbaar typisch Peruaanse ingrediënten en smaakte erg goed. Morgen is het alweer het begin van mn laatste week in Cusco, toch wel raar dat het zo snel gaat. Maar er valt nog genoeg te zien dus dat gaan we in die laatste week nog proberen te doen.